Bizi önce öldüren sonra da dirilten Allah'a hamd olsun. O'nun adıyla yeni bir güne daha başlıyorum.

Allahım! Bugün de bana ve aileme daha önceki günlerde olduğu gibi karnımızı doyurabilmemiz için helal rızık ver. Bizi yarattıklarının şerrinden, bilerek yada bilmeyerek günaha düşmekten, açık yada gizli şirkten, Sen’i unutarak bir işe başlamaktan koru! Rahmetine sığındım ve sana teslim oldum.

Hasbiyallahu lâ ilâhe illâ Hû, aleyhi tevekkeltu ve Huve rabbül arşıl azîm.
(Allah bana yeter. Tanrı yoktur, O vardır ki ben de O'na bağlanıp işimi O'na bıraktım. O ârşın azîym Rabbidir. (Tevbe, 9/129))

Bize takdir ettiğin hayatı yaşıyoruz. Her gelen Sen'dendir. Saygı ve sevgiyle karşılıyoruz. Bize bu dünyada halifelik görevi verdin, bizler Sen'i temsil ediyoruz. Senin "Yazı"na vesile oluyoruz.

İşte işim! Çok şükür çalışabiliyorum. Bu işe sahip olmam da senden, başarılı olmam da. Diğer gördükleriniz hepsi vesile. Ne işin zorluğu, ne de stresi hepsi geçici. Bu yeni gündeki hayatımda Rabbim bana bunları uygun görmüş. Bana laf düşmez.

“Aslında böyle olmamalıydı, keşke bunu da yapsaydım, başıma bu niye geldi, sırasımıydı bunun,...” gibi yanılgılarla GAFLETE düşmemeliyim. Olduysa vardır bir sebebi, yaşandıysa zaten yazılandır. Benim elimde değil yazıyı değiştirmek. Ben bana düşeni sabır ile yaşarım. Vardır bir hikmeti. Ben aciz bir kulum bilmem hayrı-şerri. Ben O'ndan razı, O benden razı.

Ancak ben bir "Halifeyim". Vesile olur, temsil ederim. Yaptığım işte Allah'ın rızasını ararım. Önüme ne çıkarsa onu yaşarım. Karşıma ne çıkacağının değil, hakkıyla temsil edip edemeyeceğim önemli.

Bu dünyada yolcuyum. Geçerken uğradım. Boş gitmemeye kararlıyım. Bana verilen nimetleri akıllıca kullanmalı, heybemi doldurmalıyım.

Bir evim, bir ailem var. Hayatım farklı da olabilirdi. Sokakta da yaşayabilirdim. Fakir, aç, susuz da. Afrika’nın medeniyet görmemiş bir kabilesinde de. Ben seçmedim, ben elde etmedim, ben başarmadım. Bu dünyaya ben bilerek, isteyerek gelmedim!

Bu nimetleri bana verdiyse biri, kadrini bilmeli, şükretmeli. Gördüklerine, vesile olanlara DEĞİL!!! Asıl sahibine şükretmeli. Nereden geldiğini, nereye döneceğini bilmeli.

Ben karar vermedim gelmeye, ve ben karar vermeyeceğim dönmeye.

Hasbunallahu ve ni’mel vekil
Hasbunallahu ve ni’mel vekil
Hasbunallahu ve ni’mel vekil ni’mel Mevla ve ni’me’n nasîr. Ğufrâneke Rabbenâ ve ileykel mesîr.
(Allah bize yeter, O ne güzel vekildir, O ne güzel mevladır, O ne güzel yardımcıdır. Rabbimiz! Sen'den affını dileriz, zira dönüş ancak Sana'dır.)

İşte yine akşam oldu. Karnımız yine doydu.

Sübhanallah, Elhamdülillah, Allahu Ekber...

Kafamı yastığa koydum. O'na teslim oldum.

Senin ismin ile ölür, Senin ismin ile diriliriz. Dönüşümüz ancak Sanadır.

Amin.

Barış Muçe