Gökler (semalar/boyutlar)-yeryüzü, ruh-beden, deniz-gemi, tatlı su-tuzlu su ve aralarında engel/berzah... Bunlar sırf zahir olarak değerlendirilmemesi gereken, birbiri ile bağlantılı derin konulardır. Kuran, daldıkça daha da değerli inciler çıkarabileceğiniz bir bilgi/data okyanusudur.

Zahir anlamının yanında gece/gündüz şeklindeki ifadeleri insanın ruhsal durumu olarak da değerlendirebilirsiniz.

Zamanı geldi mi "Yazı"da olan "Kader" zuhur eder, "Kaza" gerçekleşir, takdiri ilahidendir. Şahitlerden bazısı vesilelere takılır, "Hak"tan perdelidir, "Zan"larınca esmadan zahir olan fiillere "Fail"ler atfeder, madde gözüyle gördüklerinden başkasına inanmazlar. Oysa kalp gözüyle görebilen basiret sahipleri bilirler ki Tek Fail Hak'tır.

Allah'ın, yarattığı kulunun her halini zaten biliyor olmaması mümkün mü??? Kesret ile perdelenenler, fiil tevhidinde takılıp isimlere, isim tevhidinde takılıp sıfatlara, sıfat tevhidinde takılıp Zat'a eremeyenler için böyle ayetler vardır!!! Siz perdelenenlerden olmayın.

Belaların insanı olgunlaştırdığı, özündeki Hak kuvveleri bulmasını sağladığı, onları geliştirdiği gibi bir sistem olmasa, Allah resullerine bu dünyada güllük, gülistanlık bir hayat yaşatır, onlara türlü türlü belalar vermezdi. Resuller de "beşer" olduklarından, onların da kemale erme yolu diğer insanlar gibidir. Allah elinde sihirli değnek olan, gökte bir tanrı değildir. "Sünnetullah" vardır. Umarım anlaşılır.

Yani nihai hedef önemli. Hedefimiz bu dünya değil. Bu dünya hayatı pişip, olgunlaşma yeri. Pişmek için de "Rablerimiz" tarafından başımıza "bize göre" iyi ve kötü, türlü türlü hadiseler gelmekte. Bunlar yaşanacak, bunlardan kaçış yok. Önemli olan size isabet edenleri nasıl karşıladığınız. Onlardan ne tür kazanımlar elde ettiğiniz. Başınıza gelenlere isyan, Allah'a karşı; "Senin bana gönderdiklerinden ben razı değilim, ben Sen'den şikayetçiyim" demektir. Allah'ın sizden razı olması için, önce sizin O'ndan razı olmanız gerekmektedir.

Verilen nimetlerde kime şükredeceğimiz konusunda yanılgıya düşmekten sakınmalıyız. Örneğin biri size bir iş imkanı sağladı, size para verdi, biri sizi tedavi etti, bir ilaç aldınız iyileştiniz, biri size bir iyilikte bulundu,..., vesilelerden sıyrılıp, gerçek Fail'i görebilmek, şükrü kendisine iletmek gerekir.

Sünnetullah'ın işleyişinin farkında olanlar, kendilerine isabet eden ne varsa (hayır yada şer), bilirler ki bunlar bu geçici dünya hayatının yaşanması gerekenleridir. Bu yaşanması gerekenler, kendisini pişirmek, yoğurmak, kıvama getirmek içindir. Dünya yolculuğunda, seyru süluk'unda yükselebilmesi içindir. Bu dünya geçicidir, ne yaşanıyorsa, yaşanması gerektiği içindir. Allah indindeki bir "An", bize göre "Zaman". Olan olmuş, biten bitmiş, geçen geçmiş. Öyleyse neyin derdindesiniz?

Sınav kağıdı hep yanımızdadır, belki öğretmen habersiz, aniden sınav yapar diye. Her an hazır olmak gerekir. Öğrendiklerimizin bir denemesidir. Aslında kendi kendimizi deneriz. Yaşadıklarımız bize bizi haber verir. Bakalım öğrenebilmiş miyiz? İnsan unutkan bir mahluktur. Bu yüzden, kimine hatırlaması için fazla sınav yapılır, kimi hatırlasa da daha da yükselmesi için devam edilir, kimi artık sınavları sınav olarak görmez olur, perdesi kalkmıştır, benliğinden sıyrılmıştır, Hakk'a yakîn elde etmiştir. Kimi de sınavsız, kendi bataklığında bocalar halde bırakılır, geçici bir faydalanma ile oyalanmaktadır. Sınavlar bizi yoğurur, ahirete hazırlar, kemale erdirir. Her nefsin bir kemal mertebesi vardır. Her yolcunun son durağı bellidir. Biz aradaki durakları yaşarız. Yaşadığımızı sanırız. Zannımız Hakk'ı gölgeler aslında.

Olacakları değiştiremeyiz. Ancak yaptıklarımız ile olayların programlanmasına vesile olabiliriz. Her kul belli bir fıtrata göre yaratılır. Doğuştan gelen özelliklerimiz, genetiğimiz, anne karnında geçirdiğimiz dönem, bu dönemdeki çevresel etkenler, gezegenlerin etkileri, dünyanın etkisi,..., tüm bunların sonunda programlanmış bir beyin ile bu dünyaya geliriz. Ana kitapta yazılanlar, birimlerin etkisi (vesilesi) ile açığa çıkar. Doğduktan sonra da insan beyni programlanmaya devam eder. Beyin dışsal etkiler ile nasıl programlanıyorsa, aynı şekilde hem kendi kendini hem de başka beyinleri programlar. Yakup aleyhisselam Sünnetullah'a vakıf biriydi. Yaşadıkları onu olgunlaştırmış, kemale ermişti. Neyin ne olduğuna vakıftı. Duasını yapar, sonrasında yalnız Allah'a tevekkül ederdi (dayanıp yaslanırdı). Yakup aleyhisselamın duası ancak gelişecek olayların programlanmasına vesile olabilirdi. O her türlü sonuca razı idi. Bu dünyanın vesileler dünyası, yaşadıklarımız ile piştiğimiz, geçici bir durak olduğunun farkında idi. Ona göre bu dünyada sahiplenme, kaybetme, mal, mülk, evlat edinme gibi kavramlar sadece yaşanılan olaylardı. Ne yaşanılacaksa zaten yaşanılacaktı. Ne yaşanılacaksa zaten ana kitapta yazılıydı. O sadece vesilelere sığınıyor, tamama ermeye uğraşıyordu.

Musibetlerin üzerine binebilirseniz, vesile/araç olur sizi Hakk'a vuslat eyler. Ama genelde insanoğlu altında ezilir, kendine yük haline getirir.

Sahiplenme yanılgısı! İnsanlığın düştüğü en büyük zanlardan. Bu geçici dünya hayatında elde ettiklerini kendi kazanmış, kendininmiş "zan"netme. Biriktirme hırsına kapılmak. Oysa kendi de geçici, o biriktirdikleri de. Giderken yanında da götüremeyecek. Gittiği yerde ona bir faydası da dokunmayacak. Asıl unuttuğu ise bu nimetleri ona "Kimin" verdiği/bahşettiği. Vesileleri tanrı edinmişler. Biriktirdiklerini tanrı edinmişler. Zihinlerindeki putlara tapıyorlar. İşin Hak'ikatinde Malikü'l Mülk'ün olan tüm bu nimetlerde her mahlukatın doğal olarak hakkı vardır. Mülkün zahirde bir elde toplanması sahibinin o olduğunu göstermez, o da bir vesiledir, rızıklandırıldığı nimetlerden ihtiyacı olanlara infak etmelidir. Biriktirme ve sahiplenme hırsı, insanları muhtaçlara yardımdan engeller, gözlerini kör eder. Muhtaçların kendinde olan nimetteki haklarını göremez. Onlar Hak'ikatten perdelidirler. Yollarını sapıtmış, geçici dünya nimetlerini yüklenmiş, o yüklerin ağırlığı ile dünya bataklığına gömülmektedirler.

Sabır da Allah'ın bahşettiği bir melekedir, bir lütuftur. Bu dünyada yaşadıklarımızın, bir olma/pişme süreci olduğundan bahsetmiştim. Yani yaşadıklarımız bizi pişiren/yoğuran/belli bir kıvama getiren vesilelerdir. Hal böyle olsa bile bunu idrak edip, hazmedebilmesi zordur. Çünkü insan bu dünyaya meyleder şekilde yaratılmıştır. Nefsi hep arzular, kolayı, rahatı, biriktirmeyi, mal-mülk sevgisini,..vb. Bu yüzden belli bir idrak seviyesine gelene kadar, özellikle yolun başında irade, azim ve en önemlisi sabır gelir. Tahkik seviyesine gelemesek de en kötü takliden başımıza gelenlere; "Bu da Allah'tandır" diyebilip, sabretmemiz gerekir. Ama "Sabır" da Allah'tandır. Yani sabır melekesi kendisinde işleyebilen "Kul", yanılgıya düşüp te kendin de bir güç var "zan"netmesin. Kendini ilahlaştırmasın. Bu lütfun da tıpkı diğerleri gibi göklerin ve yeryüzünün ve ikisi arasındaki her türlü "birim"in Malikü'l Mülk'ünden geldiğini unutmasın. Ancak hatırlayabilen "zerre"ler "Kül"e raptolur.

Zanlar!!! Falanca kişi bana şöyle kötülük yaptı. İşim rast gitmedi. Beklediğim gibi olmadı. Patronum bana kötü davrandı. Eşim kötü davrandı. Çocuğum şöyle şöyle yaptı...Yada... Falanca kişi sayesinde iş buldum. Patronum maaşıma zam yaptı. Eşim bana güzel davrandı. Çocuğum saygı gösterdi... Çağırın o ilahlarınızı. Vesileleri ilahlaştırdınız. Nimetler ile şımarıp, musibetler ile isyankarlaştınız... Hak geldi, batıl yıkıldı!!!

Vesileler de vesile ararken, sizin istikametiniz neresi? Yolcu musunuz, kalıcı mı? Kalıcıysanız, daha ne kadar kalacaksınız? Yolcuysanız, yolunuz nere, Kim'e?

Mal/mülk sahibi, çok evlat, geniş aile sahibi olanların fitnesi/imtihanı... Allah'ın kendilerine bahşettiği bu nimetlere güvenip yaslananlar imtihandan başarısız olanlardır. Bunları gözü görmeyip ahiret yolunda vesile olarak kullananlar imtihandan başarılı olanlardır. Rabbinin yaşatacaklarına, öyle yada böyle başına her ne gelirse Rabbinden bilip, sırtını sadece O'na dayayanlar felaha ermiştir. Maddi dünyanın maddesinin pençesinde debelenenler kendi yarattıkları cehennem ateşinde yanmaktadırlar. Maddi dünyanın musibetlerini her halükarda kabul edip, hazmedebilenler "El-An" kendi inşa ettikleri köşklerde, tahtlara kurulmuş sefa sürmektedirler. Ne mutlu "!!!Yoksullara!!!", "Cennet Krallığı" onların olacaktır.

Akıbetler bellidir de, sebepler yaratılır ve zaman algısı ile desteklenir. Sen aslında Sünnetullah'ın işleyişine şahitlik edersin de nedenlerini, niçinlerini zihninde yarattığın sınırlı yeryüzü algısının mahluklarına izafe edersin. Sebeplere takılırsın, maddi dünyanın geçici menfaatleri ile oyalanırsın, sana isabet edenleri kendinden yada başkasından bilirsin de, asıl Hak'ikati göremezsin.

Klasik müslüman. Henüz Sünnetullah'ı idrak edememiş. Taklidi bir şekilde dinin farzlarını yerine getirmeye çalışıyor. Bir'e erememiş. Hayalinde gökte bir tanrı kurgulamış; eğer kendisi emirlerine itaat eder, söz dinlerse tanrısı onu ödüllendiriyor, yok söz dinlemez ise cezalandırıyor. Kendini başkalarıyla kıyaslar, kendince hayatında haksızlıklar, yanlışlıklar görür. Aslında iman etmeyenler gibi o da dünya metasıyla oyalanmaktadır da onlardan ziyade bir de kendine dayanak olarak tanrı edinmiştir.

Bu dünya hayatında kendisine isabet edenleri, nefsinin çıkarlarına, hevalarına (istek ve arzularına) göre değil de, ahiretine vesile olarak değerlendirebilenler için iyi yada kötü, hayır yada şer, gece yada gündüz arasında bir fark yoktur. Her biri Hakk'a vuslata birer vesiledir. Ahiretine hazırlık için başından geçen, yaşaması gereken, kendisini bu dünya hayatında yoğurup, ahiretine hazırlayacak, onu yakıp, pişirip kıvama getirecek, nefsinin kirlerinden arındıracak vesilelerdir. O yüzdendir ki, gece de olsa gündüz de o her halde Rabbini hatırlayıp, tefekkür ederek, O'na şükreder. O'nu, başından geçenler sayesinde daha yakından tanır, kendinde bulunan O'na ait melekeleri (esmaları) farkeder, yapacağı ibadetlerle (çalışmalarla) onları daha da geliştirme yollarını arar. Kendinin sadece O'ndan kendinde yansıyanlar sayesinde bir varlığının olduğunu ve bu yansımaları ne kadar geliştirirse hem bu dünyada hem de geçeceği diğer boyutlarda bu çalışmaların kendini daha güçlü kılacağını bilir. Her isabet eden kimine göre bir "sınavdır", kimine göre kendini geliştirebileceği bir denemedir. Kimi kendinde bir varlık "zan"nındadır, kimi Varlık'ta yokluğunu, Yokluk'ta varlığını aramaktadır. Kiminin dayanağı amelleridir, kiminin tevekkülü yalnız Rabbinedir. Kimi kesrette takılır kalır, kimi Vahdet Okyanusu'ndadır.

Çırpınışınız boşuna. Elinize geçen ancak "takdir"den. Bir bakmışsınız, birden, aniden, koşuşturmanız bitivermiş. Geriye ne kaldı? Yanınızda, ebedi yolculuğunuzda ne götürebileceksiniz? Malınız, mülkünüz, aileniz, evlatlarınız,... sizi uğurluyor... Ölümü tattınız!!! Üzerinize yeryüzünün toprağı... Artık tek başınızasınız... Hala ölümü tatmaktasınız!!!... Kabir yaşamını... Kabir varlıklarını... Sizi kim koruyacak??? Kendinizi koruyacak gücü, bu "dünya durağında" topladınız mı??? Yeryüzü bitti... Artık burası başka bir dünya!!!

İnsan beyninde kilitli kapılar vardır. Yaptığınız çalışmalar ve Allah'ın takdiri ile sizde o kapılar açılıp, bilinç sıçraması yaşayabilirsiniz. İdrakiniz genişler. Daha önceden kavrayamadıklarınızı kavrar, burnunuzun ucunda olup ta göremediklerinizi görür hale gelirsiniz. Yani bir çeşit "level" atlama. Tabi bir de ömürlerini bu dünya uğrunda heder edenler vardır. Vay onların haline!

Dünya rızkının kaderi, Allah'ın elindedir. Dilediğine dilediği şekilde verir. Önemli olan kulun kendisine isabet edeni ne ölçüde değerlendirebilip, o nimetleri vesile kılıp geriye vuslat yolunda kullanabilmesidir.

"Sünnetullah" denen 'Hak' sistem işte böyledir. Ne kaçırdıklarınız ne de elde ettikleriniz sizden değildir, Hak'tandır. Siz yaşarsınız, şahitlik edersiniz.

Musibetleri, musibet olarak görenler!!!...Musibetleri fırsata çevirenler!!!

Bir önceki ayette de, bunda da Rabbi kendisini sınadığında denmiş. Yani fazladan nimet vermede de, o nimeti kısmada da bir sınama var. Aslında kulun bunun farkına varıp varmaması var. Yani başımıza her ne gelirse dikkatli olalım. Bunlar yaşanacak bir süreç. Önemli olan her halde halinize razı mısınız? Bu dünyaya niçin geldiğinizin farkındaysanız, başınızdan geçenlerin de bu dünyadaki nimetler değil, ahiret için vesileler olduklarının da farkındasınızdır. Bütün bunlar sizi yoğurup, pişirmek için. Her zaman hatırlayın!